Thursday 28 August, 2008

പലായനം

ആല്‍മരങ്ങള്‍ തണല്‍ വിരിച്ച ഒറ്റയടിപ്പാതയിലൂടെ
ഏകാകിയായി നടന്നു നീങ്ങവേ
കാറ്റിലുലയുന്ന ഇലകള്‍ ചൊല്ലിയ
കിന്നാരങ്ങളൊന്നും കാതിലെത്തിയില്ലാ ...
പിന്നിട്ട വഴിയിലെ അസഹനീയമാം
ശബ്ദകോലാഹലങ്ങള്‍ അക്കഴിവെനിക്കന്യമാക്കിയിരുന്നു
ഇടയില്‍ ഞെരിഞ്ഞമാര്‍ന്ന
രോദനങ്ങളൊന്നുമതിനാല്‍ ശല്യമേതുമായില്ല ....

ആര്‍പ്പുവിളികള്‍ക്കൊടുവില്‍
ഹാരാര്‍പ്പണങ്ങള്‍ക്കൊടുവില്‍ വാക്കുകളാല്‍
അണികളെ അത്ഭുതലോകത്തേയ്ക്കുയര്‍ത്തിയതും
എല്ലാം കണ്ടു കണ്ണ് മഞ്ഞളിച്ചവര്‍
തലയില്‍ ചവുട്ടി നിന്നു താന്ഡവമാടിയതും
താഴെ വീണവരെ മെതിചൊതുക്കി
കൈയ്യൂക്കുള്ളവര്‍ ഉന്നതങ്ങളിലേയ്ക്ക് പോയതും....
ഭാരം താങ്ങാനാകാതെ , ശ്വാസം കഴിയ്ക്കാനാകാതെ
നിലവിളിച്ചതൊക്കെയും ബധിര കര്‍ണ്ണങ്ങളിലാണ്
പതിച്ചതെന്ന തിരിച്ചറിവും …
എന്നെയിന്നു പ്രേരിപ്പിക്കുന്നു … ഒരു തിരിഞ്ഞു നോട്ടത്തിന്നു ...

ഗൌളികള്‍ കൈവിട്ടതിനാല്‍ വീണിതില്ലൊരു മച്ചും
എലികള്‍ ഒഴിഞ്ഞിട്ടും തകര്‍ന്നതില്ലൊരു മലയും …
ശേഷം പ്രളയമെന്നോര്‍ത്തു നൌകകളെത്ര
പണിതു വച്ചു സ്വപ്നക്കോട്ടകളില്‍
പ്രളയത്തിന്നു പകരം തിരിച്ചറിവിന്‍
അഗ്നി ഒക്കെ വിഴുങ്ങിയതും ….

ഇന്നു , എല്ലാം വിട്ടെറിഞ്ഞു
ഈ രണഭൂവില്‍ നിന്നു
ചരിത്രത്താളുകളിലേയ്ക്ക് മടക്ക യാത്ര …
അവസാനിക്കാത്ത യാത്ര …
തുടക്കവും ഒടുക്കവുമില്ലാത്ത യാത്ര …

1 comment:

Unknown said...

mashinu nadinodulla sneham kanumpol njanum epol nadine eshatapettu pokunnu