Tuesday 26 August, 2008

ശാരീ …മാപ്പ്

എന്തിനായി നൊമ്പരപ്പെടുന്നു മാനസം
എന്തിനായി തേങ്ങുന്നു തംബുരു
അനുദിനം ഏറുന്ന നൊമ്പരം
കുറ്റബോധതിന്റെതോ ?…

കരിന്തിരി കത്തുമ്പോഴും പ്രതീക്ഷ
എണ്ണ പകരാന്‍ ഒരു ജന്മപുണ്യത്തെ .
എവിടെ പിഴയ്ക്കുന്നു ചുവടുകള്‍

അവിടെ ഉയരുന്നു പുകച്ചുരുളുകള്‍
സര്‍വ്വവും മൂടുന്ന, ശ്വാസം മുട്ടിക്കുന്ന പുക
ശാസനകള്‍ തിരസ്കരിച്ചു പാഞ്ഞിടുന്ന
അബോധ മനസ്സു തളര്‍ത്തുന്നു ബോധത്തെ,
ഒരു നാടിന്‍ ബോധത്തെ …

ഞാനും ഈ സമൂഹവും എല്ലാവരും
നിന്‍ ചുറ്റിലും ഉണ്ടായിരുന്നിട്ടും
അഷ്ടദിക്കിലും കാവല്ക്കാരുണ്ടായിരുന്നിട്ടും
കഴിഞ്ഞില്ലല്ലോ ...
നിന്റെ മാനത്തിനും ജീവനും
വില പറഞ്ഞവരെ തടയാനായില്ലല്ലോ …

നിയമം നിയമത്തിന്റെ വഴിക്കും
ഞങ്ങളൊക്കെ ഞങ്ങളുടെ വഴിക്കും പോയപ്പോള്‍
മരണമെങ്കിലും നിന്നെ ആസ്വസിപ്പിച്ചല്ലോ …
പ്രിയസോദരി ശാരീ … മാപ്പ് ….മാപ്പ് ….

ആത്മാവ് നഷ്ടമായ എന്‍ സമൂഹമേ
എനിക്കെന്നോടും നിന്നോടും ഇതേ ചോദിക്കാനുള്ളൂ …
ആത്മസത്ത ചോര്‍ന്നാല്‍ പിന്നെ ബാക്കിയെന്തു ?
ആത്മ ചൈതന്യമില്ലാതായാല്‍ ജഡമല്ലാതെന്തു ?
കുറ്റബോധത്തിന്‍ അഗ്നി നാമ്പുകളെങ്കിലും
ഈ ജഡം ദഹിപ്പിച്ചിരുന്നുവെങ്കില്‍ ….

No comments: